บทสวดมนต์ โมกขุปายคาถา (บาลี พร้อมคำแปล)

บทสวดมนต์  โมกขุปายคาถา  จากหนังสือสวดมนต์แปล  ฉบับรวบรวมและแปลโดย  พระศาสนโศภน  (แจ่ม  จตฺตสลฺโล)  วัดมกุฏกษัตริยาราม   ซึ่งได้มอบให้มหามกุฏราชวิทยาลัยเป็นเจ้าของ  (ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 11/2533)  (พิมพ์ครั้งที่ 1 เมื่อปี 2481) (542 หน้า)


สามารถดาวน์โหลด Ebook  ไฟล์ PDF หนังสือสวดมนต์แปล  และไฟล์ DOC, EPUB บทสวดมนต์แปล  มาไว้อ่านบนเครื่องคอมพิวเตอร์/โทรศัพท์มือถือ  ได้ที่  Link  :

https://drive.google.com/drive/folders/0BzNKymgMsofBOThBX3gzNUhWTXc?resourcekey=0-w3YZgnd85d_xWTdYISLL_A&usp=sharing

https://play.google.com/store/search?q=ting074ch&c=books


สามารถรับฟังเสียงสวดมนต์  (สวดมนต์ ทำนองมคธ / ธรรมยุติ  โดยไม่เปลี่ยนเสียงพยัญชนะ)  และเสียงอ่านคำแปลบทสวดมนต์บางบท  ได้ที่ ting074ch Youtube Channel  ที่ Link  :

https://www.youtube.com/channel/UC0lr6qLF2P9Lm5XdtbsXiQw

โมกขุปายคาถา	(หน้า 314)
สพฺพวตฺถุตฺตมํ   นตฺวา  พุทฺธธมฺมคณตฺตยํ	ข้าพเจ้าขอนมัสการ  3  รัตนะ  คือ  พระพุทธ  พระธรรม  และพระสงฆ์  อันเป็นวัตถุอุดมกว่าวัตถุทั้งปวงแล้ว
เชคุจฺฉกายมจฺจานํ  โมกฺขุปายํ   วทามิหํ	จะบอกอุบายเป็นเครื่องพ้นแก่เหล่าชนผู้มีร่างกายอันน่าเบื่อหน่าย
ปาฏิโมกฺขํ   ปูเรตพฺพํ	ปาฏิโมกขสังวรศีลควรให้บริบูรณ์
อโถ   อินฺทฺริยสํวโร	อินทรียสังวรศีลด้วย
อาชีวสฺส   อโถ   สุทฺธิ	อาชีวปาริสุทธิศีลด้วย
อโถ   ปจฺจยนิสฺสิตํ	ปัจจยสันนิสสิตศีลด้วย
จาตุปาริสุทฺธิสีลํ	ปาริสุทธิศีลทั้ง 4  (นี้)
กาตพฺพํ   ว   สุนิมฺมลํ  กรณากรเณเหว   ภิกฺขุนา   โมกฺขเมสินา	อันภิกษุผู้แสวงหาโมกขธรรมควรกระทำให้บริสุทธิ์   โดยการทำและการไม่ทำ   (คือทำตามพระพุทธานุญาต   ไม่ทำตามที่ทรงห้าม)
พุทฺธานุสฺสติ   เมตฺตา   จ  อสุภํ   มรณสฺสติ  อิจฺจิมา   จตุรารกฺขา	จตุรารักษ์เหล่านี้   คือพุทธานุสสติ   เมตตา   อสุภะ   มรณัสสติ
กาตพฺพา   จ   วิปสฺสนา	และวิปัสสนาควรกระทำ
วิสุทฺธธมฺมสนฺตาโน	พระพุทธเจ้า   พระองค์มีพระสันดานบริบูรณ์ด้วยพระธรรมอันบริสุทธิ์
อนุตฺตราย   โพธิยา  โยคโต   จ   ปโพธา   จ พุทฺโธ   พุทฺโธติ   ญายเต	อันสัตวโลกมารู้สึกว่า   พุทธะ ๆ   ดังนี้   เพราะพระปัญญาตรัสรู้อย่างยิ่ง  เพราะประกอบสัตว์ไว้ในธรรม   และเพราะทรงปลุกสัตว์ผู้หลับอยู่ให้ตื่น   (ดังนี้ชื่อว่าพุทธานุสสติ)
นรานรติรจฺฉาน-  เภทา   สตฺตา   สุเขสิโน	สัตว์ทั้งหลาย   ต่างด้วยมนุษย์   อมนุษย์   และดิรัจฉาน   เป็นผู้แสวงหาความสุข
สพฺเพปิ   สุขิโน   โหนฺตุ	ขอเหล่าสัตว์แม้ทั้งปวง   จงเป็นผู้ถึงความสุข
สุขิตตฺตา   จ   เขมิโน	และเป็นผู้เกษมสำราญ   เพราะถึงความสุข   (ดังนี้ชื่อว่าเมตตาภาวนา)
เกสโลมาทิฉวานํ  อยเมว   สมุสฺสโย  กาโย   สพฺโพปิ   เชคุจฺโฉ	กายนี้แล   เป็นที่ประชุมแห่งซากศพ   มีผมขนเป็นต้น   แม้ทั้งหมดเป็นของน่าเบื่อหน่าย
วณฺณาทิโต   ปฏิกฺกุโล	ปฏิกูลโดยส่วนมีสีเป็นต้น   (ดังนี้ชื่อว่าอสุภกัมมัฏฐาน)
ชีวิตินฺทฺริยุปจฺเฉท- สงฺขาตมรณํ   สิยา  สพฺเพสํปีธ   ปาณีนํ	ความตายกล่าวคือความแตกขาดแห่งชีวิตอินทรีย์   พึงมีแก่สัตว์ทั้งหลายหมดด้วยกันในโลกนี้
ตญฺหิ   ธุวํ   น   ชีวิตํ	เพราะว่า   ความตายเป็นของเที่ยง   ชีวิตความเป็นอยู่เป็นของไม่เที่ยง  (ดังนี้ชื่อว่ามรณัสสติ)
อวิชฺชาทีหิ   สมฺภูตา  รูปญฺจ   เวทนา   ตถา  อโถ   สญฺญา   จ   สงฺขารา วิญฺญาณญฺจาติ   ปญฺจิเม	เบญจขันธ์เหล่านี้  คือ  รูป  เวทนา  สัญญา  สังขาร  วิญญาณ   มีมาแต่ปัจจัยต่าง ๆ  มีอวิชชาเป็นต้น
อุปฺปชฺชนฺติ   นิรุชฺฌนฺติ	ย่อมเกิดขึ้นและดับไป
เอวํ   หุตฺวา   อภาวโต  เอเต   ธมฺมา   อนิจฺจาถ	ธรรมเหล่านั้น   ชื่อว่าไม่เที่ยง   เพราะเป็นอย่างนั้นแล้ว   หาเป็นอย่างนั้นอีกไม่
ตาวกาลิกตาทิโต	เพราะเป็นเหมือนของยืมเขามา  เป็นต้น
ปุนปฺปุนํ   ปีฬิตตฺตา  อุปฺปาเทน   วเยน   จ  เต   ทุกฺขาว   อนิจฺจา   เย	ธรรมเหล่าใดไม่เที่ยง   ธรรมเหล่านั้นแล   ชื่อว่าเป็นทุกข์   เพราะเป็นสภาพถูกความเกิดขึ้น  และความเสื่อมไปเบียดเบียนอยู่ร่ำไป
อถ   สนฺตตฺตตาทิโต	และเพราะความเป็นของเร่าร้อน เป็นต้น
วเส   อวตฺตนาเยว  อตฺตวิปกฺขภาวโต สุญฺญตฺตสฺสามิกตฺตา   จ  เต   อนตฺตาติ   ญายเร	ธรรมที่ไม่เที่ยงเป็นทุกข์เหล่านั้น  อันผู้ปฏิบัติย่อมทราบว่าเป็นอนัตตาเพราะไม่เป็นไปในอำนาจเสียเลยทีเดียวด้วย   เพราะเป็นข้าศึกแก่ตนด้วย   เพราะความเป็นของว่างเปล่าด้วย   เพราะความเป็นของไม่มีเจ้าของด้วย
เอวํ   สนฺเต   จ   เต   ธมฺมา	ก็เมื่อเป็นเช่นนี้   ธรรมเหล่านั้น
นิพฺพินฺทิตพฺพภาวโต   ทฑฺฒเคหสมาเยว	เสมอด้วยเรือนถูกไฟไหม้แท้   เพราะความเป็นของน่าเบื่อหน่าย
อลํ   โมกฺขํ   คเวสิตุํ	ควรแล้วเพื่อจะแสวงหาอุบายเป็นเครื่องพ้น
ปญฺจกฺขนฺธมิมํ   ทุกฺขํ	ขันธ์ 5 นี้เป็นทุกข์
ตณฺหา   สมุทโย   ภเว	ตัณหาเป็นสมุทัย
ตสฺสา   นิโรโธ   นิพฺพานํ	ความดับตัณหานั้นเสีย   เป็นอันดับทุกข์
มคฺโค   อฏฺฐงฺคิการิโย	หนทางอันประเสริฐประกอบด้วยองค์ 8 ประการ
เอตฺตกานํปิ   ปาฐานํ อตฺถํ   ญตฺวา   ยถารหํ  ปฏิปชฺเชถ   เมธาวี  ปตฺตุํ   สงฺขารนิพฺพุตินฺติ.	ปราชญ์ผู้มีปัญญา   มาทราบเนื้อความแห่งปาฐะ   แม้มีประมาณเท่านี้แล้ว   พึงปฏิบัติตามสมควร  เพื่อบรรลุพระนิพพาน  อันเป็นที่ดับสังขารด้วยประการฉะนี้แล.