บทสวดมนต์ ติลักขณาทิคาถา จากหนังสือสวดมนต์แปล ฉบับรวบรวมและแปลโดย พระศาสนโศภน (แจ่ม จตฺตสลฺโล) วัดมกุฏกษัตริยาราม ซึ่งได้มอบให้มหามกุฏราชวิทยาลัยเป็นเจ้าของ (ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 11/2533) (พิมพ์ครั้งที่ 1 เมื่อปี 2481) (542 หน้า)
สามารถดาวน์โหลด Ebook ไฟล์ PDF หนังสือสวดมนต์แปล และไฟล์ DOC, EPUB บทสวดมนต์แปล มาไว้อ่านบนเครื่องคอมพิวเตอร์/โทรศัพท์มือถือ ได้ที่ Link :
https://drive.google.com/drive/folders/0BzNKymgMsofBOThBX3gzNUhWTXc?resourcekey=0-w3YZgnd85d_xWTdYISLL_A&usp=sharing
https://play.google.com/store/search?q=ting074ch&c=books
สามารถรับฟังเสียงสวดมนต์ (สวดมนต์ ทำนองมคธ / ธรรมยุติ โดยไม่เปลี่ยนเสียงพยัญชนะ) และเสียงอ่านคำแปลบทสวดมนต์บางบท ได้ที่ ting074ch Youtube Channel ที่ Link :
https://www.youtube.com/channel/UC0lr6qLF2P9Lm5XdtbsXiQw
ติลักขณาทิคาถา
|
(หน้า
311)
|
สพฺเพ สงฺขารา
อนิจฺจาติ
ยทา ปญฺญาย
ปสฺสติ
|
เมื่อใด บุคคลเห็นอยู่ด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง
|
อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข
|
เมื่อนั้น ย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์
|
เอส มคฺโค
วิสุทฺธิยา
|
ข้อนี้เป็นทางแห่งความหมดจด
|
สพฺเพ สงฺขารา
ทุกฺขาติ
ยทา ปญฺญาย
ปสฺสติ
|
เมื่อใด บุคคลเห็นอยู่ด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์
|
อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข
|
เมื่อนั้น ย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์
|
เอส มคฺโค
วิสุทฺธิยา
|
ข้อนี้เป็นทางแห่งความหมดจด
|
สพฺเพ ธมฺมา
อนตฺตาติ
ยทา ปญฺญาย
ปสฺสติ
|
เมื่อใด บุคคลเห็นอยู่ด้วยปัญญาว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา
|
อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข
|
เมื่อนั้น ย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์
|
เอส มคฺโค
วิสุทฺธิยา
|
ข้อนี้เป็นทางแห่งความหมดจด
|
อปฺปกา เต
มนุสฺเสสุ
เย ชนา
ปารคามิโน
|
บรรดามนุษย์ทั้งหลาย ชนเหล่าใดที่ไปถึงฝั่ง (คือพระนิพพาน) ชนเหล่านั้นมีประมาณน้อย
|
อถายํ อิตรา
ปชา
ตีรเมวานุธาวติ
|
ส่วนหมู่สัตว์ (คือชน)
นอกจากนี้ ๆ
ย่อมเลาะชายฝั่ง
(คือสักกายทิฏฐิ) นั่นแหละ
|
เย จ
โข สมฺมทกฺขาเต
ธมฺเม ธมฺมานุวตฺติโน
|
ก็ชนทั้งหลายเหล่าใดแล
เป็นผู้มีปกติประพฤติตามธรรมในธรรมที่พระตถาคตกล่าวแล้วชอบ
|
เต ชนา
ปารเมสฺสนฺติ
|
ชนทั้งหลายเหล่านั้น จักถึงฝั่ง
(คือพระนิพพาน)
|
มจฺจุเธยฺยํ สุทุตฺตรํ
|
ล่วงวัฏฏะเป็นที่ตั้งแห่งมัจจุ (คือกิเลสมาร) อันบุคคลข้ามได้ยากนัก
|
กณฺหํ ธมฺมํ
วิปฺปหาย
สุกฺกํ ภาเวถ
ปณฺฑิโต
|
บัณฑิตควรละธรรมดำเสีย ยังธรรมขาวให้เจริญ
|
โอกา อโนกมาคมฺม
|
อาศัยพระนิพพาน ไม่มีอาลัยจากอาลัย (คือออกจากอาลัยอาศัยพระนิพพาน)
|
วิเวเก ยตฺถ
ทูรมํ
|
ความยินดีได้ยากในพระนิพพานอันสงัดใด
|
ตตฺราภิรติมิจฺเฉยฺย
หิตฺวา กาเม
อกิญฺจโน
|
พึงละกามทั้งหลายเสีย เป็นผู้ไม่มีเครื่องกังวลแล้ว ปรารถนาความยินดีในพระนิพพานนั้น
|
ปริโยทเปยฺย อตฺตานํ
จิตฺตเกฺลเสหิ ปณฺฑิโต
|
บัณฑิตควรยังตนให้ผ่องแผ้วจากเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตทั้งหลาย
|
เยสํ สมฺโพธิยงฺเคสุ
สมฺมา จิตฺตํ
สุภาวิตํ
|
จิตอันบัณฑิตทั้งหลายเหล่าใด อบรมดีแล้วโดยถูกต้อง ในองค์เป็นเหตุตรัสรู้ทั้งหลาย
|
อาทานปฏินิสฺสคฺเค
อนุปาทาย เย
รตา
|
บัณฑิตทั้งหลายเหล่าใดไม่ถือมั่น ยินดีแล้วในอันสละความยึดถือ
|
ขีณาสวา ชุติมนฺโต
เต โลเก
ปรินิพฺพุตาติ.
|
บัณฑิตทั้งหลายเหล่านั้น ย่อมเป็นผู้ไม่มีอาสวะ มีความโพลงดับสนิทในโลก ดังนี้แล.
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น